Johan Peter Lunde
| Johan Peter Lunde | ||
|---|---|---|
| Født: | 25. desember 1866 | |
| Død: | 12. februar 1938 (71 år) | |
Johan Peter Lunde (fødd 25. desember 1866 i Lillehammer, død 12. februar 1938 i Oslo) var sokneprest i Bygland frå 1900 til 1906, då han vart residerande kapellan i St. Johannes menighet i Stavanger. Frå 1910 til 1920 var han sokneprest der, men i 1920 vart han sokneprest i Gamlebyen i Oslo. I 1922 vart han utnemnd til biskop og var det til han døydde i 1938. Johan Lunde var biskop i Oslo gjennom det meste av mellomkrigstida. I samtida var han kjent som «barnebispen» på grunn av sitt sterke engasjement for søndagsskolen og barna si religiøse oppseding.
Lunde tok examen artium i 1883 og begynte så å studere filologi, men bytta til teologi. Han vart cand.theol. i 1890 og var deretter lærar til 1897, då han vart ordinert til å vere stiftskapellan i Kristiansand stift.
I Setesdal møtte han en selvstendig og stolt pietistisk legmannsbevegelse, som han stilte seg på linje med. Dette skapte store kulturelle konflikter i møte med blant annet den frilynte ungdomsbevegelsen. Møtet med lokale festtradisjoner gjorde at Lunde ble en engasjert avholdsmann. Byglandstiden så han senere på som sin kanskje viktigste erfaring, og han holdt kontakt med sine venner der livet ut. [1] Arne Bugge Amundsen.
Bibliografi
I utvalg:
- Barnesangen Gud vil jeg skal være et solskinnsbarn
- Vesle-Knut. Smaaguthistorier, 1897 (6. opplag 1963)
- Kom heim. Songar um Jesus, Bygland 1906
- Barneprekener, 1930 (og senere opplag; nynorsk utg. Barnepreikor, 1931)
- Barnas søndagsbok, 1934 (og senere opplag)